Φοβάσαι τον θάνατο; Κεφάλαιο 3
Ευα "Μπαμπά είσαι σίγουρος;Ξέρεις έχεις ακόμα χρόνο να αλλάξεις γνώμη.Καλά λες, ούτε εγώ θέλω , πάμε"
κ.Χ"Μα δεν τα συμφωνήσαμε , πριγκίπισσα;Μην μου πεις ότι τώρα θα κάνουμε πίσω."
Ε"Κατά πρώτον είσαι πολύ νέος.Που να παντρεύεσαι τώρα;Καλύτερα εργένης.Ούρα κάνουν τόσες απο πίσω σου.Να , μοιράζω και νούμερα ..."
κ.Χ"Καλή προσπάθεια αλλά έχω περάσει τα 40 , νομίζω ότι κάποτε πρέπει να σοβαρευτώ κι εγώ."
Ε"Ακριβώς!Αυτό πού το πας;Τώρα γέρος άνθρωπος 50 χρονών και βάλε που να παντρεύεσαι ;Θα σε στείλουν πίσω."
κ.Χ"Σιγά μην είμαι και 70.Ούτε 45 , και με έστειλες στον τάφο.Άλλωστε δεν δέχονται επιστροφές."
Ε"Δεν είναι για εσένα σου λέω.Δεν το βλέπεις;" η Εύα επιστράτευσε όλες της τις δυνάμεις για να εμποδίσει αυτό το καταστροφικό όπως θεωρούσε γεγονός.Είχαν κάνει άπειρες συζητήσεις για αυτη την απόφαση του κύριου Χόκινς αλλα η κόρη του παρέμενε το ίδιο ξεροκέφαλη.Ωστόσο έβλεπε τη δυστυχία του πατέρα της χρόνια.Οι δυο τους τόσο καιρό είχαν συμβιβαστεί με τις αλλαγές , αλλα η θλίψη παρέμενε κρυμμένη σε κάθε σκοτεινή γωνιά.Όταν εμφανίστηκε η Κάθριν , κάτι άλλαξε σε εκείνον .Κάτι που η ίδια δεν ήθελε να δεχτεί.Όσο όμως και αν την πονούσε αυτό, η ευτυχία της μοναδικής της οικογένειας ήταν σημαντικότερη απο οτιδήποτε.Ακόμα και αν αυτη η ευτυχία που έψαχνε ήταν η Κάθριν. Έπρεπε να συμβιβαστεί.Τον κοίταξε εξεταστικά και με φανερή δυσαρέσκεια άπλωσε τα χέρια της μέχρι την γραβάτα του πατέρα της.
Ε"Καλά ,φαντάζομαι ότι αφού δεν δέχονται επιστροφές , δεν μπορούμε να κάνουμε και πολλά.Εσύ θες να αυτοκαταστραφείς.Εγώ , σε προειδοποίησα." του είπε κάνοντας τον κόμπο στην γραβάτα του και ενα μικρό χαμόγελο σχηματίστηκε με κόπο στα χείλη της.
κ.Χ"Δηλαδή μου επιτρέπεις;"
Ε"Υποθέτω πως...Ναι." απάντησε προσπαθώντας να φανεί χαρούμενη , όταν είδε το λυπημένο βλέμμα του.Εκείνος την αγκάλιασε στοργικά.
κ.Χ"Όλα θα πάνε καλά.Στο υπόσχομαι...Θα με συνοδεύσεις;"
Ε"Ναι...Φυσικά.".Η κοπέλα βγήκε απο το δωμάτιο που ετοιμαζόταν ,κρατώντας το χέρι του πατέρα της.Έφτασαν στο στολισμένο κήπο του White Pearl και κοντοστάθηκαν για μια στιγμή πίσω απο την αυλόπορτα.Για μια στιγμή θα ορκιζόταν ότι είδε στα μάτια του μια σπίθα αμφιβολίας , αλλα εξανεμίστηκε κι αυτή μερικές στιγμές σαν την εξανέμισμένη αργότερα.
Ε"Έτοιμος;"
κ.Χ"Έτοιμος." Η αυλόπορτα άνοιξε και το υπέροχο τοπίο ξετυλιγόταν μπροστά τους.Η Εύα προχώρησε πρώτη κατά μήκος της κόκκινης μοκέτας που ηταν στρωμένη στο έδαφος μέχρι το σημείο που βρισκόταν η στολισμένη με τριαντάφυλλα αψίδα.Κάτω πολλές μικρές τριανταφυλλιές και θάμνοι με λουλούδια , την συνόδευαν στη διαδρομή της , ενώ το ειδυλλιακό τοπίο συμπλήρωνε δεξιά της ο πέτρινος τοίχος καλυμμένος με κισσούς και ο ήχος των κυμάτων της θάλασσας.Δεν μπορούσε να υπάρξει καλύτερο όνειρο.Μόνο σε εκείνην φαινόταν εφιάλτης;Κάθισε σε μία απο τις επίσης στολισμένες καρέκλες δίπλα στην δεσποινίς Λόλλα και περίμενε να εμφανιστεί η νύφη.Δεν περίμενε πολύ δυστυχώς.Άρχισε να παίζει το συνηθισμένο γαμήλιο εμβατήριο που έδινε ρυθμό σε κάθε βήμα της Κάθριν και την έκανε να δείχνει πιο όμορφη και αρενωπή.Τα καστανά μαλλιά της ήταν πιασμένα σε εναν χαλαρό κότσο με καλοφτιαγμένες μπούκλες να πέφτουν στο αψεγάδιαστο πρόσωπο της.Το νυφικό απλό και επιβλητικό με δαντελένιες λεπτομέρειες και μεγάλη ουρά , μαζί με τα γάντια να ολοκληρώνουν την υπέροχη εμφάνιση της.Προχωρούσε σίγουρη προς τον προορισμό της με ενα χαμόγελο να φωτίζει ακόμα περισσότερο το πρόσωπο της.Αυτο ήταν.Πλέον η Κάθριν μπορούσε να θεωρηθεί επισήμως μέλος της οικογένειας Χόκινς.
~~~~~~~~~~~~ ~~~~~~~~~~~ ~~~~~~~~~~~~~
Η Έυα ξύπνησε άλλη μια φορά απο τα γαβγίσματα και τα γλυψίματα του Σέρλοκ.Ηταν το μόνο συμπαθητικό μελος του τσίρκου που φιλοξενούσαν σπιτι τους.Ξυαν τσίρκο και το ήξερε.Ηλπιζε μόνο να τους φιλοξενήσουν για λίγες ακόμα παραστάσεις.Ανοιξε τα μάτια της και έμεινε ξαπλωμένη κοιτάζοντας με προσοχή το ταβάνι σαν να περίμενε να της διώξει την καθημερινότητα .Δεν είχε πάει ούτε 7 , πράγμα που σήμαινε ότι είχε άλλη μισή ώρα να χαζέψει.Ψηλαφίζοντας βρήκε τις παντόφλες της και κατεθύνθηκε προς το μπάνιο.Αφού πλύθηκε θέλησε να κατέβει ως την κουζίνα , μήπως έβρισκε την Ρούθ αλλα ένας άλλος θόρυβος απέσπασε την προσοχή της.Πήγε να ελέγξει το δωμάτιο της Άρια , αλλα όπως περίμενε δεν ήταν εκεί.Άκουσε πάλι γέλια και έφτασε στον πύργο.Η πόρτα είχε μείνει μισάνοιχτη και φαινόταν η Άρια να γελάει αλλα δεν πρόσεξε κανέναν αλλο μέσα.Διστακτικά άνοιξε τελείως την πόρτα και είδε τον πατέρα της να κάνει αστείες γκριμάτσες στην μικρη.'Τουλάχιστον δεν είμαι τρελή΄ καθησυχάστηκε κάπως.
κ.Χ"Έυα!Καλημέρα.Έλα και εσύ εδώ.Η Άρια βρήκε ένα παλιό ξεχασμένο παιχνίδι και..."
Ε"Μπράβο!Έπρεπε να με ξυπνήσετε ;"
κ.Χ"Κάποια νευρίασε."
Αρια "Έυα μην θυμώνεις μαζί μου δεν ήθελα να σε ξυπνήσω."
Ε"Εντάξει τότε.Άλλωστε ποιος μπορεί να θυμόσει μαζί σου;" απάντησε ειρωνικά.
κ.Χ"Μην μαλώνετε εσείς οι δύο.Εύα έλα μέσα...Τι λες; Δεν είναι πολύ ωραίο αυτό το δωμάτιο;Νομίζω όμως ότι χρειάζεται ανακαίνιση.Και πως θα γινόταν πιο ωραία η σοφίτα ενός πύργου , αν οχι με τα πράγματα μιας μικρής δεσποσύνης;" απευθύνθηκε κυρίως στην Άρια γελώντας ο κ.Χόκινς.
Ε"Θα ηταν πολύ καλύτερο με αντίκες και τα πράγματα που έχει ήδη."
κ.Χ"Έλα τώρα Ευά.Τι σε πειράζει αν πάρει το δωμάτιο η αδερφή σου;" Μετά απο αυτα που άκουσε τα μάτια της πέταξαν σπίθες και οι γροθιές της σφίχτηκαν δυνατά.
Ε"ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΔΕΡΦΗ ΜΟΥ.Δεν είναι και ούτε πρόκειται να γίνει ποτέ.Αυτό το δωμάτιο ξέρεις ότι είναι της μαμάς και τα πράγματα...Μου υποσχέθηκες οτι θα μείνουν έτσι.Μα πως μπορείς να...." Η Ευα φώναζε έξαλλη , κάνοντας την Άρια να κλαίει και τον κ.Χόκινς να προσπαθεί να ηρεμήσει και τις δυο.
κ.Χ"'Αρια κορίτσι μου , μην στεναχωριέσαι , η Ευα ξύπνησε σκαι δεν έχει και πολύ όρεξη.Δεν φταίς εσυ.Τώρα ηρέμησε και πήγαινε στην Ρούθ , μέχρι να ξυπνήσει η μαμά." Το κοριτσάκι υπάκουα σηκώθηκε σκουπίζοντας τη μύτη της και πήγε προς την κουζίνα.Λίγο πριν καταίβει τη σκάλα , γύρισε στο δωμάτιο και αγκάλιασε την Έυα.
Α"Εγώ ακόμα σε αγαπάω." της ανακοίνωσε μεγαλόκαρδα σαν να της δήλωνε ότι την συγχώρεσε με τα μάτια ακόμα βουρκωμένα , και έφυγε.
κ.Χ"Ακόμα κρατάς κακία στο καημένο το κοριτσάκι;"
Ε"Οχι και καημένο.Γιατι κάνει δυο τρία κόλπα μπροστά σου έγινε καημένο ανυπεράσπιστο πλάσμα.Και το δωμάτιο θα..."
κ.Χ"Το δωμάτιο παιδί μου δεν χρειάζεται άλλο.Τουλάχιστον όχι εδώ.Σε όποιο χώρο του σπιτιού και να είναι η μαμά δεν πρόκειται να ξαναγυρίσει ούτε θα έχει μεγάλη σημασία αν τα πράγματα της θα είναι εδώ ή στο υπόγειο.Είναι απλά πράγματα.Μόνο η αναμνήσεις την κρατάνε ζωντανή."
Ε"Μα κάθε πράγμα , κάθε ξύλο , κάθε φύλλο έχει μέσα του μια ανάμνηση.Ένα κομμάτι της.Να το βιβλίο που διάβαζε το καλοκαίρι πρίν την φωτιά , το μπουκάλι απο το άρωμα της , η χτένα της...." άρχισε το παραλήρημα ψάχνοντας τα πράγματα γύρω της απεγνωσμένη , σα να έπαθε κρίση.
κ.Χ"Εύα , Εύα άκουσε με.Δεν έχουν τα πράγματα καμία αξία πια ,αφού δεν υπάρχει κάποιος να τα χρησιμοποιεί.Είτε λοιπόν μείνουν εδώ είτε οχι το ίδιο είναι.Το ξέρεις ότι η μητέρα σου ήταν ό,τι σημαντικότερο είχα μετά απο εσένα και τον αδερφό σου και όταν την έχασα μου ήταν εξίσου δυσβάσταχτος ο πόνος.Ολα αυτά όμως είναι περιττά.Την έχουμε μέσα μας.Και εμένα με πονάει.Είναι όμως ώρα να την αφήσεις και εσύ..."Την κράτησε απο τους ώμους καθυαηχαστικά και άρχισε να γελά ονειροπόλα σαν έφερε στο νου του κάποια γλυκόπικρη ανάμνηση.
κ.Χ" Στη μαμά άρεσαν πάντα οι σοφίτες και ήταν θαυμάσια αυτη η ιδέα που είχες τότε για τα πράγματά της.Αλλά πια δεν ζούμε μόνοι μας.Είναι σημαντικό να ικανοποιούμε και τις επιθυμίες των ζωντανών ." Η κοπέλα τον κοίταξε οργισμένη γεμάτη τσουχτερή νοσταλγία.
"Εγώ ποτέ δεν θα την αφήσω!"
~~~~~~~~~~~ ~~~~~~~~~~ ~~~~~~~~~~
Η προσαρμογή γινόταν όλο και δυσκολότερη για την Εύα.Στο σπίτι πια έμενε πολύ λίγο.Απέφευγε να γυρνάει , παρά τα βράδια μόνο για να κοιμηθεί και όσο της έπερνε να λοκληρώσει το διάβασμα της.Μόνο την Ρούθ λυπόταν που τις ανεχόταν.Ο πατέρας της έλειπε ώρες ίσως και μέρες απο το White Pearl .Η κοπέλα έκανε τα μαθήματα το πρωί στο σπίτι και ύστερα περνούσε ώρες ατέλειωτες μόνη με τις σκέψεις της στην ακτή.Μπορεί να επισκεφτόταν τον ηλικιωμένο φίλο της για καμιά παρτίδα σκάκι ή την Ντόροθυ για λίγη παρέα.Η αντιπάθεια της για την μικρή μέρα με τη μέρα μεγάλωνε , όπως και για την μαμά της που η τόση καλοσύνη της άρχισε να την κουράζει αφάνατστα.Μόνο ο Σέρλοκ ήταν ένας φυσιολογικός αξιολάτρευτος σκύλος , τον οποίο και συμπαθούσε ιδιαίτερα.Τον Τζός είχε να τον δει σχεδόν απο τότε που έγινε ο γάμος δηλαδή κάπου στο μισο μήνα.Μπορούσε να βεβαιώσει τον εαυτό της ότι δεν της έλειπε..Όλες αυτές τις μέρες γύριζαν στο μυαλό της σκέψεις , μυστικά και συνωμοσίες που έπλεκε η ίδια για την Κάθριν.
Εκείνη απο την άλλη είχε αρχίσει να προσαρμόζεται στη νέα της ζωή και σιγά σιγά προσπαθούσε να ανακατευθεί και στη ζωή των άλλων.Μια μέρα η Εύα έτυχε να ακούσει την Κάθριν , να συζητά με τον πατέρα της σχετικά με την Ρούθ.Έλεγε ότι ίσως θα ήταν καλό να κάνουν οικονομία μέχρι να βρει μια καινούργια δουλειά και ότι αφού ήταν στο σπίτι όλη τη μέρα μπορούσε να ασχοληθεί αυτή με τα οικιακά.Τουλάχιστον γι'αυτο δεν ανησυχούσε , καθώς ο κ.Χόκινς δεν διαπραγματευόταν την Ρούθ.Αυτό που την αναστάτωνε ήταν οι συζητήσεις τους για την ίδια.Ήθελαν να την γράψουν σε ένα κανονικό σχολείο γιατι όπως έλεγαν ή μάλλον όπως έλεγε η Κάθριν ''η κατ οίκον εκπαίδευση μπορεί να είναι ελλιπής''.Είχε πάει σε κανονικό σχολείο τον πρώτο χρόνο που ετακόμισαν στη Σκωτία και δεν άντεξε ούτε μια εβδομάδα.Να αντέξει παραπάνω απο μήνα στο Λύκειο της φαινόταν αδιανόητο.Γιατί να αλλάξει τόσο η ζωή της;Αρκετά δεν είχε βασανιστεί;Μάλλον όχι.Έπρεπε να κάνει κι άλλο υπομονή μέχρι να βρει τρόπο να τις διώξει.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου